Ελληνικά
English 
Πως μπορούν οι φαινομενικά, ειδυλλιακές διακοπές ενός ζευγαριού να μετατραπούν σε ένα απρόσμενα αποκαλυπτικό παιχνίδι εκδίκησης; Σασπένς και ένταση πυροδοτούν τη δράση στο έργο του Σταύρου Κανελλίδη «Πλάι στο Νιαγάρα» που παίζεται στο Altera Pars για δεύτερη χρονιά υπό την αιγίδα της UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ.
Οι Νεοϋορκέζοι Λη και Ντέστινι αποφασίζουν να ταξιδέψουν σε ένα ειδυλλιακό μέρος κοντά στις όχθες του ποταμού Νιαγάρα με σκοπό να ξανά έρθουν κοντά ως ζευγάρι και να σώσουν το γάμο τους, στο μέρος όπου τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχαν διαλέξει για το γαμήλιο τους ταξίδι . Οι προσωπικές σκέψεις και οι επιθυμίες που δεν ομολογούνται συντροφεύουν τον κάθε ένα από τους ήρωες του έργου του Σταύρου Κανελλίδη «Πλάι στο Νιαγάρα» και φορτίζουν τη σχέση με ένταση και πάθος.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα πιο πολύ όταν έρχονται σε επαφή με τον Άνταμ, τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που διαμένουν. Τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνεται. Οι τρεις χαρακτήρες γρίφοι, επιδίδονται ένα παράξενο παιχνίδι εκδίκησης που γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον καθώς ξετυλίγεται η δράση στη σκηνή του θεάτρου Altera Pars. Ο Σταύρος Κανελλίδης εκτός από τη συγγραφή του έργου υπογράφει τη σκηνοθεσία και πρωταγωνιστεί μαζί με την Άννα Ίρις και τον Σάββα Πογιατζή. Ο στόχος του είναι να οδηγήσει το θεατή σε ένα γοητευτικό ταξίδι με ατμόσφαιρα σαν αυτή που συναντάμε στα φιλμ νουάρ. Άλλωστε το έργο είναι εμπνευσμένο από το story του σεναρίου των Richard L. Breen και Walter Reisch της ταινίας του 1953 «Νιαγάρας».Παρ όλα αυτά δε πρόκειται για διασκευή αλλά για ένα νέο ελληνικό θεατρικό έργο.
Μιλώντας για τους χαρακτήρες επισημαίνει πως «μέσα από τις αντιθέσεις τους θα ανακαλύψουν τις ρωγμές που έχουν βαθιά στη ψυχή τους. Σε όλους μας όμως υπάρχουν ρωγμές από εκεί εξάλλου είναι που μπαίνει μέσα μας το φως». Τα ερωτήματα που προκύπτουν από το έργο είναι πολλά αλλά σπουδαιότερο ίσως είναι αυτό: Είναι το μυαλό η μεγαλύτερη ίσως περιουσία του ανθρώπου;Μπορεί να κερδίσει τα πάντα ίσως με αυτό;
Το έργο στο οποίο οι χαρακτήρες εναλλάσσονται συνεχώς στους ρόλους θύτη και θύματος είναι όπως δηλώνει ο συγγραφέας ένας πόλεμος που ξεκινάει από τη πρώτη του ατάκα και λήγει στη τελευταία. Στον έρωτα και στο πόλεμο όλα επιτρέπονται.
